 |
|
| |||||
 Zapraszamy do rozmowy z Janem Małkowskim - byłym bramkarzem i trenerem piłkarzy Sparty, autorem klubowej monografii oraz założycielem internetowego Muzeum Sparty Gryfice.Panie Janie jak szlachetne zdrowie ? - Odpowiem jako były sportowiec: z każdym kolejnym sezonem forma na pewno nie zwyżkuje lecz staram się być nadal w miarę aktywny i mam nadzieję, że za jakiś czas będzie mi dane świętować jubileusz 80-lecia Sparty z którą jestem związany na dobre i na złe od 1964 roku. Poza tym mam zaszczyt być członkiem Klubu Seniora przy Zachodniopomorskim Związku Piłki Nożnej i dlatego chciałbym jak najdłużej reprezentować gryficki klub w tym szacownym gronie byłych znanych piłkarzy, szkoleniowców oraz działaczy sportowych.
W swojej przygodzie z piłką był pan bramkarzem, a następnie trenerem - proszę powiedzieć kilka zdań na ten temat.
- W 1965 roku zadebiutowałem w drużynie juniorów Sparty, dwa lata później w zespole seniorów, która grała w lidze okręgowej. Trzy lata później, po meczu z rezerwami Pogoni, trener Portowców Marian Suchogórski zaproponował mi przejście do szczecińskiego klubu. Jednak upomniała się o mnie armia i przez dwa lata reprezentowałem WKS Flota Gdynia, który posiadał drużynę w III lidze. Później jeszcze przez trzy sezony występowałem w jednym z klubów na Dolnym Śląsku. Wiele się w tym czasie piłkarsko nauczyłem ponieważ moimi trenerami byli dobrze znani swego czasu z gry na ligowych boiskach bramkarze - Marek Wojciechowski (Arka Gdynia) oraz Klaus Masheli (Śląsk Wrocław) i mogłem tą wiedzę przekazywać później moim podopiecznym w Sparcie. Poważna kontuzja zmusiła mnie jednak do zakończenia w wieku 27 lat czynnego uprawiania sportu, a ponieważ nie wyobrażałem sobie dalszego życia bez futbolu zająłem się trenerką i przez kolejnych 35 lat uzbierało się ponad 1.500 meczy jako szkoleniowiec piłkarzy różnych grup wiekowych. Wiele meczy w roli bramkarza i trenera za panem. Który z nich był najtrudniejszy, a zarazem najbardziej pozostał w pamięci ? - Najbardziej utkwił mi w pamięci mecz z Czarnymi w Szczecinie, rozegrany w rundzie jesiennej sezonu 1967/68. Na kwadrans przed zakończeniem spotkania prowadziliśmy 3:2 z głównym pretendentem do mistrzostwa ligi. W tym momencie do akcji wkroczył stronniczo prowadzący zawody sędzia i podyktował w końcówce meczu trzy rzuty karne dla drużyny gospodarzy. Dwukrotnie udało mi się obronić strzały z jedenastu metrów, lecz za trzecim razem skapitulowałem. Po zawodach schodziliśmy z kolegami z drużyny z boiska ze łzami w oczach oraz pytaniem: czy wypaczenie wyniku meczu przez pseudo-arbitra miało cokolwiek wspólnego z duchem „fair play” oraz uczciwą rywalizacją sportową ? Były to czasy gdy drużynom z mniejszych ośrodków bardzo trudno było rywalizować w konfrontacji z klubami z większych aglomeracji miejskich. Sierpień 1973 rok, bramkarz Sparty Jan Małkowski podczas zajęć treningowych na boisku w Gryficach. (zdj. www.muzeumsparty.pl)  Patrząc na obecnie dostępny sprzęt bramkarski golkiperom niczego nie brakuje. Jak wyglądało to w okresie gdy pan był zawodnikiem ? - jak sobie radzono z ekwipunkiem bramkarskim oraz odpowiednimi rękawicami do gry ? - Ciekawe pytanie - moim sportowym wzorem był Edward Szymkowiak, który do dzisiaj uznawany jest przez wielu ekspertów za najlepszego polskiego bramkarza, chciałem się więc chociaż częściowo upodobnić do słynnego „Szymka”. Pierwsze getry koloru białego wydziergała mi na drutach moja mama, a na sweter bramkarski przyszyła wykonaną przez siebie dużą białą „jedynkę (z takim numerem grali wtedy bramkarze) i w ten sposób prezentowałem się jak mój sportowy idol. Rękawice do gry wykonywało się własnoręcznie, naszywając na zimowe skórzane rękawiczki (po uprzednim usunięciu wkładu ocieplającego) odpowiednio przycięte paski z oklein rakietek do tenisa stołowego, które posiadały porowatą gumową powierzchnię. Nieco później zaczęto przywozić z dzisiejszej Rosji gumowe rękawice, tak zwane „Jaszynówki” od nazwiska słynnego wówczas radzieckiego bramkarza Lwa Jaszyna. Najtrudniej było jednak z odpowiedniki butami do gry, lecz i tutaj sobie radziliśmy. Przystosowywaliśmy do tego celu obuwie kolarskie, które posiadało płaską, sztywną skórzaną podeszwę, do której szewc przybijał skórzane kołki, albo przytwierdzał tulejki ze zwykłych butów piłkarskich w które wkręcało się aluminiowe lub plastikowe kołki. W takich zmodyfikowanych butach piłkarskich występowało wtedy także wielu ligowych piłkarzy w kraju. W 2014 roku wydał pan monografię „Sparta Gryfice - piłka nożna w regionie” - jak dużo czasu trzeba było poświęcić na zbieranie materiałów ? - Właściwie to już od momentu gdy zostałem zawodnikiem Sparty zacząłem kolekcjonować wycinki prasowe, afisze piłkarskie, zdjęcia, dokumenty itp… . Zawsze mnie to pasjonowało i poświęciłem temu celowi całe moje dorosłe życie, natomiast końcowy etap przed wydaniem drukiem opracowania trwał ponad 5 lat. W tym czasie zgromadziłem dodatkowe materiały korzystając z różnych źródeł: wielogodzinnych rozmów z byłymi zawodnikami, działaczami i trenerami gryfickiego klubu, osobami związanymi przez wiele lat z lokalnym sportem, wiele czasu spędziłem w książnicy szczecińskiej przeszukując materiały prasowe, lecz zdecydowana większość archiwaliów pochodzi z moich zbiorów sportowych. To już rok gdy pod adresem www.muzemsparty.pl można zapoznać się z wirtualną historią gryfickiego klubu. Skąd pomysł na powstanie muzeum ? - Wspólnie z grafikiem komputerowym Przemysławem Kopczykiem (byłym piłkarzem drużyn młodzieżowych Sparty) mieszkającym obecnie w Warszawie, który jako pierwszy zaproponował taką formę prezentacji oraz moim synem Pawłem, który przygotowywał do publikacji materiały archiwalne oraz odpowiada obecnie za prowadzenie profilu naszego muzeum na Facebooku, zdecydowaliśmy się na formę strony internetowej, aby ułatwić dostęp każdemu, bez względu na miejsce zamieszkania. Zależało nam na tym aby uchronić od zapomnienia wydarzenia oraz osoby, które w znacznym stopniu przyczyniły się do rozwoju sportu i w szczególności piłki nożnej w Gryficach. W ostatnim okresie odnotowaliśmy małą przerwę w uzupełnianiu zasobów archiwum, lecz w najbliższym czasie będą one systematycznie zapełniane. Zachęcamy także wszystkich zainteresowanych sportem internautów do śledzenia facebooka muzeum.sparta.gryfice - Muzeum na którym cyklicznie zamieszczane są zdjęcia oraz inne materiały związane z historią gryfickiego klubu. Współnie z zarządem Stowarzyszenia planujemy wydać w kolorowej formie graficznej uzupełnioną monografię 75-lecia MKS Sparta - będzie to jednak zależało w dużym stopniu od możliwości finansowych oraz ewentualnych przychylnych decyzji w tej kwestii burmistrza Urzędu Miasta i Gminy oraz rajców miejskich. Co chciałby pan przekazać piłkarzom i sympatykom Sparty Gryfice na zakończenie naszej rozmowy? - Sternikom i piłkarzom Sparty życzę by wreszcie doczekali się treningowego boiska ze sztuczną nawierzchnią, co jest obecnie niezbędne do prawidłowego prowadzenia pracy szkoleniowej w okresie jesienno-zimowym, licznym kibicom Spartan szybkiego awansu swoich ulubieńców do IV ligi, natomiast wszystkim by Sparta Gryfice posiadała swój sztandar, ponieważ na to zasługuje jeden z najstarszych oraz najbardziej zasłużonych klubów na Pomorzu Zachodnim. Dziękuję za rozmowę i życzę dużo zdrowia!
źródło: własne
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
