Ostatni sezon spędziłaś we Włoszech, więc polski październik pewnie daje ci trochę w kość?
- Jest inaczej, nie ma co ukrywać. Jednak to dla mnie żadne zaskoczenie, bo przecież pochodzę z Serbii, gdzie pogoda jest podobna.

Grałaś w Serbii, Włoszech i Rumunii. Jak w porównaniu z tamtymi miejscami odnajdujesz się w Polsce?
- Dla mnie najważniejsza jest siatkówka. Z tego co wiem, to w tym sezonie czekają nas bardzo ciekawe rozgrywki ligowe. Zaczęłyśmy dobrze i mam nadzieję, że będziemy kontynuować takie wyniki.

Czyli mogłabyś mieszkać nawet w najciemniejszych jaskiniach świata, byle poziom siatkówki był niezły?
- Nie. Polska to fajne miejsce do życia, a dodatkowo jest tutaj dobra siatkówka, która pozwala mi podnosić umiejętności. Jestem jeszcze młodą siatkarką, rozwój jest dla mnie najważniejszy.

Skoro rozwój jest najważniejszy, to dlaczego wybrałaś grę w Rumunii? To dość egzotyczny siatkarsko kierunek?
- Na pierwszy rzut oka może wydawać się egzotyczny, ale ja naprawdę mocno tam pracowałam i rozwinęłam się siatkarsko. Trenerem drużyny był Zoran Terzić, szkoleniowiec reprezentacji Serbii. Dużo mnie nauczył i w tamtym momencie było to dla mnie najważniejsze. W żadnym wypadku nie straciłam roku w Rumunii.

Słyszałaś opnie, że jesteś defensywną przyjmującą?
- Każdy może myśleć, co chce. Ja skupiam się na tym, co muszę zrobić. Jestem młodą przyjmującą i w wielu aspektach mogę się jeszcze rozwinąć. Jeśli dla kogoś jestem defensywną przyjmującą, to mi to nie przeszkadza.

3 Serbki w jednej drużynie to gwarancja szybszej aklimatyzacji w nowym otoczeniu?
- Jasne. Znamy się już wiele lat, pomagamy sobie w sprawach nie tylko sportowych. Dodatkowo dochodzi zgranie na boisku. Cały zespół muszę poznać, wyczuć charakterystykę nowych dziewczyn. Ze Stefi i Sladjaną znamy się bardzo dobrze na parkiecie i poza nim, więc jest mi dużo łatwiej.

źródło: BP Chemika Police