Ania Szymańska, dziewiętnastolatka ze szczecińskiego osiedla Podjuchy, piłkarka nożna, kapitan i podstawowa zawodniczka pierwszoligowego Gryfa Szczecin jak sama mówi postawiła na sport i zacznie wszystko od nowa. Od nowa, ale już nie w Szczecinie... Potwierdzamy to o czym pisaliśmy już kilka miesięcy temu. „Szymuś” w nadchodzącym sezonie będzie występowała w najwyższej klasie rozgrywkowej kobiet, czyli Ekstralidze w barwach trzeciej drużyny w Polsce Medyka Konin


W meczu barażowym o pierwszą ligę po raz ostatni wyprowadziłaś Gryfa na murawę jako jego kapitan?

Zgadza się, dlatego był to właśnie dla mnie mecz szczególny, bo wyprowadzałam dziewczyny ostatni raz, no i okazało się, że po to upragnione zwycięstwo. W tym sezonie, w obu rundach wygrałyśmy wszystkie możliwe mecze i mam w związku z tym ogromną satysfakcję, bo wcale nie było to takie proste jakby się mogło wydawać. Myślę, że zasłużenie awansowałyśmy.

Zaraz po zakończeniu meczu w Kruszwicy cieszyłaś się ze zwycięstwa w barażach, czy może myślałaś już o tym, że niedługo będziesz musiała wyjechać i to już koniec Twojej przygody z Gryfem?

- Generalnie to mimo, że wygrałyśmy było mi bardzo przykro. Z jednej strony cieszyłam się, że spełniłam swoje marzenia związane z Gryfem, a z drugiej strony wiedziałam że już niedługo będę musiała opuścić dziewczyny, a także naszych wspaniałych kibiców, którzy są wyjątkowi. Korzystając z okazji chciałabym im bardzo podziękować za wszystko co zrobili dla mnie i dla naszego klubu, za to że byli z nami i nas wspierali. Zawsze ciężkie są takie chwile i bardzo trudno będzie mi opuszczać Szczecin, długo grałam z dziewczynami i każda z nich jest dla mnie jak rodzina. Wiele razem przeżyłyśmy, były to chwile zarówno radosne, ale czasem też trafiały się smutne. Jak to w życiu.


Co zaważyło na tym, że zdecydowałaś się przenieść do Konina?

Medyk kusił mnie już od dłuższego czasu, myślę że na mojej przeprowadzce zaważyły warunki panujące w Koninie. Tutaj w II lidze, gdzie dotychczas grałyśmy, kobieca piłka jest zupełnie inaczej odbierana. Są to rozgrywki amatorskie, mimo ogromnych starań obu szczecińskich klubów zarówno Gryfa, jak i Olimpii to daleko im do profesjonalizmu. Tam zaczyna się prawdziwa gra i jest to wszystko na poważnie odbierane. Są sponsorzy, świetne warunki i myślę, że właśnie to skłoniło mnie do odejścia, bo postanowiłam związać swoje życie ze sportem. Ponadto z Konina na pewno jest łatwiej trafić do kadry narodowej a mi podobnie jak każdej mojej koleżance z zespołu marzy się gra z orzełkiem na piersi. Byłam już na zgrupowaniu kadry jako obrońca, ale chciałabym wystąpić jako golkiper w reprezentacyjnej bramce i będę walczyła o to by mnie zauważono i żebym mogła zagrać oraz pokazać się z dobrej strony i zadomowić się tam na dłuższy czas.


Przed Tobą pełne pracy "wakacje"...

- Dokładnie. Już na początku lipca wyjeżdżam do Konina, skąd razem z moim nowym zespołem pojedziemy na zgrupowanie do Szwecji, gdzie będę musiała ciężko przepracować te wszystkie dni, muszę zgubić też kilka kilogramów a potem zaczyna się już liga. Więc w tym roku tak naprawdę to wakacji mieć nie będę ;-)


Gdy grałaś w Gryfie, niektórzy mówili o Tobie "gwiazda", miałaś pewne miejsce w składzie, niezależnie od pozycji na której grałaś - tam będziesz musiała zacząć wszystko od nowa. Nie obawiasz się tego?

- Gwiazda? haha... gwiazdy są na niebie. Ja siebie nie uważam za taką osobę, jestem normalną dziewczyną, kocham grać w piłkę i robię to, chyba nawet nieźle. Oczywiście, że się obawiam tego czy się tam zaaklimatyzuję. Na pewno na początku może być ciężko, ale mam nadzieję, że później będzie dobrze, jestem optymistycznie nastawiona.


Wróćmy jeszcze na chwilę do Gryfa. Który mecz w całej swojej historii występów w Gryfie uważasz za najlepszy, który najlepiej zapadł Ci w pamięci a o którym chciałabyś zapomnieć?

- Kiedy wychodzę na murawę każdy mecz jest dla mnie ważny. Najbardziej pamiętam ten kiedy pierwszy raz weszłam na murawę i ten ostatni. Oba mecze były dla mnie najpiękniejsze. Natomiast najgorsze moje mecze były w Zgierzu i nie chcę nawet myśleć ani powracać do tych meczy, bo to ogromny wstyd!


Co chciałabyś osiągnąć z Medykiem i czego życzysz swoim dziewczynom z Gryfa?

- Znam drużyny które teraz wystąpią z Gryfem w I lidze i na pewno będzie im bardzo ciężko, ale ja wierzę w nie, że mimo tego dadzą radę. Tylko muszą bardzo tego chcieć i uwierzyć we własne siły! Życzę im, żeby pokazały w I lidze jak się gra w piłkę na wysokim poziomie, bo potrafią to. Z całego serca życzę im wejścia do Ekstraligi. Jeśli chodzi o mnie to chciałbym zdobyć z Medykiem jak najwyższą lokatę w Ekstralidze.


Ostatnio wiele się udzielałyście na różnych imprezach sportowych, rozgrywałyście wiele meczy pokazowych. Medialna otoczka służy rozwojowi kobiecej piłki?

- Tak. Chcemy pokazać, że piłka kobieca też jest na wysokim poziomie to nie są dziewczynki, które kopią się w czoło, tylko takie, które niejednego chłopaka by objechały z piłką. Chcemy jak najwięcej udzielać się w różnego rodzaju imprezach żeby popularyzować piłkę kobiecą i żeby było o niej głośno. To daje ludziom możliwość dowiedzenia się czegoś o nas, o tym, że istnieje taka odmiana piłki nożnej, jak piłka kobieca.


Podczas minionego weekendu wzięłyście udział w „Piłkarskim Pikniku”. Dzięki temu spotkałaś się ze swoim piłkarskim idolem Radkiem Majdanem. Jak wrażenia?

- Na pewno bardzo pozytywne. Od najmłodszych lat Radek jest moim idolem, na nim się wzoruję i na bramce chyba dobrze na tym wychodzę. Na Festynie miałam okazję zamienić z Radkiem kilka słów i nawet dał mi swoją koszulkę, która będzie dla mnie bardzo fajną i miłą pamiątką.


Dziękuję za rozmowę i życzę powodzenia.

- Również dziękuję i pozdrawiam tych wszystkich, którzy będą za mnie trzymali kciuki.

źródło: własne