Kolarz torowy reprezentacji Polski i szczecińskiego Gryfa w środę powrócił z nieudanych Mistrzostw Świata w Palma de Mallorca. Na święta wyjeżdża do rodziny i chce odpocząć.
Zieliński od stycznia był poza domem. Razem z kolegami w reprezentacji przygotowywał się do występu w MŚ. Nadzieje były spore, tym bardziej że na Pucharze Świata w Moskwie szczecinianin złamał barierę 10 sekund w eliminacjach sprintu. To wynik na najwyższym poziomie i upoważniał do snucia ambitnych planów. Występ w Palma de Mallorca nie był jednak udany. Kolarz zmagał się z kontuzjami i alergią. Zdrowie nie pozwoliło na spokój w przygotowaniach i dobre wyniki. W sprincie drużynowym i indywidualnym Zieliński nie awansował nawet do najlepszej ósemki.

Jak spędziłeś pierwsze dni w Szczecinie po powrocie z mistrzostw?

- Przede wszystkim odpoczywam. Cieszę się, że mogę spędzić kilka dni w swoim rodzinnym mieście. Muszę się nacieszyć obecnością z rodzicami i przyjaciółmi, których dawno już nie widziałem.



Czas w święta przeznaczysz tylko na odpoczynek?


- Święta wraz z mamą i tatą spędzimy poza Szczecinem, u dalszej rodziny. Natomiast od razu po świętach wracam do treningów. Czekam teraz na nowy sprzęt, na którym będę trenował. Jestem przecież w trakcie sezonu i nie mogę zostawić treningów.



Kogo pierwszego planujesz oblać w lany poniedziałek?


- Nie wiem. Kto się pierwszy nawinie. Chciałbym oblać ojca.



Które święta Wielkiej Nocy były dla Ciebie najbardziej wyjątkowe?


- Każde są bardzo ważne, bo przez długi czas przebywam poza domem. Święta to dla mnie okres, w którym mogę nacieszyć się obecnością bliskich i spędzić z nim czas.



Ostatnie trzy miesiące spędziłeś na zgrupowaniach przed MŚ. To nie za długo?


- Wydaje mi się, że aż tak długie zgrupowania nie są nam do niczego potrzebne. Sądzę, że więcej czasu moglibyśmy spędzać w Polsce. Najlepiej wyjeżdżać na trzy- lub czterotygodniowe obozy i wracać do kraju. Człowieka nie bierze wtedy aż tak wielka tęsknota. Ten długi pobyt poza domem dał mi się mocno we znaki.



Tym bardziej że MŚ do udanych nie możesz zaliczyć.


- Wszystko przez kontuzję, z którą zmagam się od grudnia. Uraz uniemożliwił mi dobry występ na czempionacie.



Nie lepiej było całkowicie odpuścić starty?


- Zastanawialiśmy się nad tym, ale kontuzja pozwalała jeszcze startować. Tym bardziej że moje czasy w startach testowych wypadały całkiem przyzwoicie. W drużynowym sprincie to wręcz musiałem wystartować, bo żaden młodzik w tej chwili nie jest w stanie osiągnąć takiego czasu jak ja.



Kiedy uda się całkowicie zaleczyć uraz nogi?


- To ciężki uraz stawu kolanowego, ale wszystko zmierza ku lepszemu. Lekarze twierdzą, że potrzebne jest jeszcze sześć miesięcy ćwiczeń rehabilitacyjnych. W trakcje ćwiczeń mogę jednak trenować na dużych obrotach i startować w wyścigach.



Czy w trakcie MŚ było dużo spięć między selekcjonerem Edwardem Borysewiczem a zawodnikami i działaczami? Wskutek tych niesnasek trener prawie zrezygnował z pracy.


- Ciężko mi mówić cokolwiek na ten ciężki temat. Niektórym osobom nie spodobał się wyjazd na długie zgrupowanie do USA, metody treningowe i podejście trenera. Doszło do paru spięć, ale na dziś wygląda na to, że rany powinny się szybko zagoić. Mnie współpraca z trenerem Borysewiczem bardzo pasuje. Mam dużo wolnej ręki w indywidualnych treningach, więc nie mogę narzekać.



Jakie są Twoje plany startowe na dalszą część sezonu?


- Niedługo wyjeżdżam do Japonii, gdzie będę startował w cyklu bardzo popularnych tam turniejów keirinu. To będzie dla mnie drugi długi okres nieobecności w domu, bo wrócę dopiero w lipcu. Później - w połowie października - czekają mnie starty na Mistrzostwach Europy. Na poprzednich mistrzostwach wywalczyłem tytuł wicemistrza i ważne będzie, by nie zejść poniżej tego pułapu.

źródło: Gazeta Wyborcza/Marcin Nieradka