Pięc lat temu odszedł od nas nestor szczecińskiej Pogoni, Florian Krygier. Wychowawca młodzieży, jeden z założycieli klubu spoczął na zawsze w Kwaterze Zasłużonych na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie. Delegacja Pogoni Szczecin SA i kibiców z SKPS Portowcy odwiedziła miejsce spoczynku największej legendy naszego klubu, kilka minut przed godziną siedemnastą. Cieszyć może fakt, że przy grobie spotkać można było kilku kibiców, którzy nie zapomnieli uczcić pamięci Mistrza Floriana.

Florian Krygier (ur. 17 marca 1907 w Posługowie, zm. 31 marca 2006 w Szczecinie) - polski trener i działacz piłkarski, jeden z twórców Pogoni Szczecin. Urodził się w Posługowie k. Janowca Wlkp., do którego jego przodkowie przybyli w 1758 roku, jako trzecie z pięciorga dzieci Katarzyny i Józefa Krygierów. Po ukończeniu miejscowej czteroklasowej szkoły podstawowej, naukę kontynuował w prywatnym gimnazjum w Trzemesznie prowadzonym przez jego wuja - Kazimierza. Naukę przerwała I wojna światowa. Po jej zakończeniu przeniósł się do gimnazjum w Gnieźnie. Po zdaniu matury, od 1926 studiował filologię klasyczną i wychowanie fizyczne na Uniwersytecie Poznańskim uprawiając jednocześnie piłkę nożną w rezerwach poznańskiej Warty w latach 1927-1932. W latach 1930-31 odbył zasadniczą służbę wojskową w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty w Jarocinie. Studia ukończył w 1932 roku i podjął pracę nauczyciela wf w gimnazjum w Żninie. Następnie objął referat sportu w Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Toruniu. Od 1936 związany był jako trener piłkarski z toruńskim Cywilno-Wojskowym Klubem Sportowym Gryf, z którym zdobył mistrzostwo okręgu pomorskiego (nie było wówczas II ligi) i walczył o awans do I ligi. W klubie tym pracował do wybuchu II wojny światowej. W sierpniu 1939 jako podporucznik rezerwy został zmobilizowany i wcielony do Armii Pomorze. 18 września 1939 podczas walk nad Bzurą dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w obozach jenieckich: Oflag II A Prenzlau, Oflag II E Neubrandenburg i Oflag II D Großborn-Rederitz (dzisiejsze Borne Sulinowo). W dniu 5 lutego 1945 został wyzwolony przez I Armię Wojska Polskiego. Po zakończeniu wojny, w październiku 1945 zatrudniony został w Urzędzie Pełnomocnika Rządu ds. Dolnego Śląska we Wrocławiu, a dwa miesiące później - w połowie grudnia - podjął pracę w gdańskim porcie. Był jednym z założycieli KS 'Carbonia' Gdańsk - późniejszej Garbarni. 1 stycznia 1950 przeniósł się do Szczecina do pracy w tutejszym porcie. Działalność sportową rozpoczął w 1952 w Klubie Sportowym Kolejarz przy Zarządzie Portu, następnie w Morskim Klubie Sportowym Pogoń. 1 czerwca 1956 podjął pracę trenerską z pierwszym zespołem piłki nożnej szczecińskiej Pogoni. W 1957 wprowadził zespół do II ligi - po raz pierwszy w historii klubu, by w roku następnym wprowadzić go do I ligi. Od 1961 roku z wielkim powołaniem tworzył młodzieżowe zaplecze trampkarzy młodszych i starszych. Funkcję trenera młodzieży w szczecińskim klubie pełnił do przejścia na emeryturę w 1972 roku. Działał również społecznie w kierownictwie sekcji piłki nożnej i zarządzie klubu. Za działalność sportową został odznaczony odznaczeniami państwowymi, resortowymi i sportowymi m.in. za pracę zawodową i społeczną otrzymał w 1971 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, za działalność sportową w 1998 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, za pracę zawodową złotą, srebrną i brązową odznakę 'Zasłużony Pracownik Morza'; otrzymał też wyróżnienia od Wojewody Szczecińskiego i Kuratora Okręgu Szkolnego w Szczecinie. W 1991 przyznano mu honorowe członkostwo Polskiego Związku Piłki Nożnej a w 2004 z okazji 85-lecia Związku uhonorowany został Diamentową Odznaką Honorową PZPN. Na sesji Rady Miasta Szczecina 26 lipca 2004, radni jednogłośnie przyjęli uchwałę o nadaniu jego imienia stadionowi przy ulicy Twardowskiego. Florian Krygier był autorem kilku monografii klubu. Zmarł 31 marca 2006 kilkanaście dni po swoich 99. urodzinach, z okazji których rozegrano tradycyjny młodzieżowy turniej piłkarski, którego jak zwykle był gościem honorowym. Pochowany został 6 kwietnia 2006 w kwaterze zasłużonych szczecińskiego Cmentarza Centralnego.

źródło: pogonszczecin.info