Portorykańczyk pochodzenia latynoskiego był jednym z czołowych graczy AZS Koszalin zajmujący pozycję rzucającego. Mający niespełna 25 lat Javier Mojica debiutował w tym sezonie na polskim parkiecie.

Mieszkasz w Worcester, Massachusetts. Niewątpliwie jest to daleka droga z USA do Polski. Jak się znalazłeś w Koszalinie?
- Zaraz jak tylko ukończyłem uczelnię Connecticu w Worcester poprosiłem mojego agenta, aby znalazł drużynę, z którą mógłbym grać. Dostałem najlepszą ofertę od AZS Koszalin. Spakowałem się i tu przyjechałem.

Był to Twój pierwszy sezon w Polsce. Co możesz powiedzieć o tym kraju?
- Życie w Polsce znacznie różni się od tego w USA. Gdy reprezentowałem drużynę Północy w Meczu Gwiazd miałem okazję trochę zwiedzić Waszą stolicę. Bardzo spodobało mi się to miasto.

Czy masz jakąś ulubioną polską potrawę?
- W zasadzie to nie. Nie próbowałem zbyt wielu polskich potraw, więc trudno mi którąś wymienić.

Czy znasz jakieś słowa w języku polskim?
- Jedyne, co zapamiętałem to: 'Dzień dobry', 'Do widzenia', 'Dobranoc' i 'Dziękuję'... (Śmiech) wszystkie na 'D'.

W biało-niebieskich barwach AZS Koszalin grałeś z numerem 44. Czy ta liczba oznacza coś szczególnego?
- Od samego początku grałem z numerem 44 i tak już po prostu zostało. Nic szczególnego nie oznacza ta liczba.

Dla drużyny, którą reprezentowałeś sezon się już zakończył. Co teraz będziesz robił?
- Wracam do domu tak szybko jak tylko będzie to możliwe. Stęskniłem się za swoimi bliskimi.

Jakie masz plany na przyszły sezon?
- Nie zastanawiałem się jeszcze nad tym. Na razie jest jeszcze na to za wcześnie. Niewątpliwie jednak chciałbym dalej grać. A gdzie? To się dopiero okaże.

Rozmawiała: Iwona Gruszczyńska

źródło: azs.koszalin.pl