Pierwsza doba na obozie za wami. Trener Mariusz Kuras od początku narzucił ostrą pracę?

- Pierwszego dnia mieliśmy tylko jeden trening, bo do ośrodka dotarliśmy dopiero na obiad. Po nim poszliśmy na halę i tam mieliśmy zajęcia. W środę treningi były już dwa. Do południa na boisku, po obiedzie na hali. Na razie jest spokojnie.



Pojechaliście nad morze. Wcześniej pierwsze obozy były w górach. Polscy trenerzy odchodzą już od tego schematu?

- Mi Pogorzelica pasuje. Jesteśmy w bardzo dobrym ośrodku, mamy zapewnione boisko ze sztuczną nawierzchnią i halę. Do naszej dyspozycji jest też pełna odnowa biologiczna. Naprawdę nie trzeba było szukać takich warunków w górach.

Skupicie się nad nauką taktyki czy przygotowaniem fizycznym?

- Raczej większość treningów będzie podporządkowana pod względem kondycji i siły. Na razie o taktyce jest mniej. Wszyscy trenujemy w jednej grupie, nie ma podziałów na pierwszą czy drugą jedenastkę.



Kiedy to może nastąpić?

- Podejrzewam, że w okresie sparingowym. Tu przez kilka dni nie będziemy z nikim grali.



Pierwszy test macie za sobą. Porażka 3:5 z mistrzem Polski Zagłębiem Lubin ujmy nie przynosi. Jak komentowaliście w szatni ten występ?

- Wszyscy zauważyli, że odstawaliśmy od Zagłębia. Oni są na innym etapie przygotowań, bo pierwszoligowe rozgrywki ruszą za miesiąc. My zaczniemy grać później, więc w sobotę brakowało nam trochę taktyki na boisku. Ale i tak zaprezentowaliśmy się całkiem dobrze i bliscy byliśmy niespodzianki.



Jedną z bramek zdobył Maciej Ropiejko. To twój nowy konkurent do gry w ataku.

- Rywalizacja jest potrzeba w składzie, bo to procentuje lepszą grą wszystkich zawodników. Nie podchodzę do bramek kolegów w ten sposób, że moje szanse na grę maleją. Z Zagłębiem trener Kuras ustawił mnie na lewej pomocy.



Jesienią grałeś najczęściej w ataku. Wracasz na tę pozycję?

- Tak mi się wydaje. To moja wcześniejsza pozycja.



A może chciałeś porozmawiać z trenerem, by przekonać go, że lepiej czujesz się w ataku?

- Nie. Ja u trenera Kurasa trenowałem już wcześniej i on dobrze mnie zna jako lewego pomocnika. Wie, na co mnie stać na tej pozycji, a co mogę zrobić w ataku. Szczerze - jest mi obojętne, gdzie będę grał, byle bym mógł pomóc drużynie wygrywać. To najważniejsze zadanie.



Lewy pomocnik częściej musi się wracać pod swoją bramkę.

- Wiem, ale teraz chyba już nie ma tak dużej różnicy w tym, kto więcej biega po boisku. Piłka nożna tak poszła do przodu, tak bardzo stała się sportem fizycznym, że napastnicy biegają równie dużo co pomocnicy.



Czym zajmują się piłkarze w wolnym czasie?

- Aż tak dużo to go nie ma. Rano trening, po południu trening, są posiłki całej drużyny. A gdy już mamy trochę wolnego czasu, to skupiamy się na odpoczynku. Teraz on jest najważniejszy, by organizmy dobrze znosiły przygotowania. Wieczorami myślę tylko o regeneracji sił niż o tym, by gdzieś wyjść na spacer.



Chrzest nowych zawodników?

- (śmiech) To już jest za nami.


Rozmawiał Jakub Lisowski

źródło: Gazeta Wyborcza Szczecin