historia:

Początkowo piłkę ręczną w Mielcu uprawiano na boisku do piłki nożnej, jako sport uzupełniający, w 11-osobowym zespole. W 1952 roku drużyna Stali została zgłoszona do rozgrywek wojewódzkich, a w zespole występowali głównie piłkarze nożni i siatkarze. Drużyna dwukrotnie wywalczyła drugie miejsce, ale po dwóch latach została rozwiązana.
Sekcja piłki ręcznej, już 7-osobowa, została ponownie zorganizowana w 1963 roku po wybudowaniu hali sportowej. Inicjatorem reaktywacji sekcji był Jan Paliwoda, opiekunem z ramienia Zarządu – Marian Buda, kierownikiem drużyny – Mieczysław Skrzypczak, a trenerem – Karol Mróz. W 1964 roku drużyna zdobyła 1 miejsce w klasie B i awansowała do klasy A. W tym samym roku rozpoczęła rywalizację w rozgrywkach ligi okręgowej, a w sezonie 1964/65 zajęła 4 miejsce.
W kolejnym sezonie 1965/66 zespół Stali został niemal całkowicie wymieniony i zdobył 1 miejsce w rozgrywkach ligi okręgowej, kwalifikując się do rozgrywek o wejście do I ligi. Niestety drużyna nie awansowała do półfinałów. Sztuka ta udała się w sezonie 1966/67, gdy Stal awansowała do finału, ale nie uzyskała awansu do I ligi. W nowo utworzonej lidze międzywojewódzkiej drużyna z Mielca zdobyła 1. miejsce i zakwalifikowała się do rozgrywek o wejście do I ligi, ale została wyeliminowana w pierwszym turnieju.

Również w sezonie 1968/1969 w lidze międzyokręgowej Stal zdobyła 1 miejsce i po raz czwarty zakwalifikowała się do rozgrywek o wejście do I ligi. Po pomyślnym półfinale i finale zespół zajął 2 miejsce i ostatecznie awansował do I ligi.
W pierwszym sezonie w I lidze Stal zakończyła rywalizację na 7 miejscu na 12 drużyn, a najskuteczniejszy strzelec mielczan – Kazimierz Tylko zdobył 120 bramek i został „wicekrólem strzelców”. Reorganizacja I ligi (redukcja do 8 zespołów) spowodowała udział Stali w barażach, w których uzyskała 2 miejsce.
Drużyna odnosiła również liczne sukcesy z zespołami zagranicznymi, m.in. „Szondi” Gyorgy (Węgry) 27:23, „Banyasz” Pecs (Węgry) 28:19, „Lokomotiva” Michalowce (CSRS) 25:16 i 20:14 czy remis 17:17 z „Emporem” Rostock (NRD).

W sezonie 1970/71 Stal zajęła 4. miejsce i zdobyła Puchar Polski. Również w kolejnym sezonie 1971/72 zespół uzyskał 4. miejsce, a wśród zawodników grających w Mielcu znajdowali się reprezentanci Polski na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium z 1972 roku (Jan Wojciech Gmyrek, Franciszek Gąsior, Robert Zawada). W sezonie 1972/73 rozgrywki I-ligowe w gronie 10 drużyn Stal ukończyła na 5 miejscu, a w sezonie 1973/74 na 4. miejscu. W reprezentacji Polski, która zdobyła 4. miejsce na Mistrzostwach Świata w Berlinie w 1974 roku, wystąpili m.in. J. W. Gmyrek i H. Trojanowski.

Sezon 1974/75 przyniósł największe sukcesy w mieleckiej piłce ręcznej. Stal zdobyła wówczas 2. miejsce i tytuł wicemistrza Polski.
W następnym sezonie 1975/76 zespół uzyskał 4. miejsce, a J. W. Gmyrek występował w reprezentacji Polski, która podczas Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w 1976 roku zdobyła brązowy medal.
Kolejne sezony okazały się słabsze, a Stal zajęła 6. miejsce w 1976/77 i 4. miejsce w 1977/78.
W sezonie 1978/79 zespół z Mielca zajął 9. lokatę i został zdegradowany do II ligi, by w kolejnym sezonie 1979/80 powrócić do ekstraklasy.
Na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie w 1980. roku w reprezentacji Polski wystąpił mielczanin Andrzej Kącki.

W kolejnych latach mielczanie na zmianę awansowali do I ligi i byli degradowani do II ligi. W sezonie 1980/81 Stal zajęła 9. miejsce i spadła do II ligi, w sezonie 1981/82 wróciła do I ligi, pozostając w niej do sezonu 1983/84, gdy została zdegradowana do II ligi. W sezonie 1984/85 ponownie wywalczono 1. miejsce w II lidze, uzyskując awans do I ligi.

Przed sezonem 1985/86 Stal rozegrała kilka spotkań międzynarodowych, pokonując m.in. „Borszadi” Miszkolc oraz „Lokomotivę” Michalowce (CSRS). Sezon ligowy zakończono na 7. miejscu, a drużyna została wzmocniona między innymi przez Jerzego Górskiego i Marka Kordowieckiego, Jacka Nowaka, Grzegorza Olszewskiego i Andrzeja Moszkę, do składu włączono również Bogdana Mózgowskiego, Waldemara Kłosińskiego i Janusza Śliwińskiego.
Zmiany w zespole nie przyniosły oczekiwanych rezultatów i w sezonie 1986/87 zespół Stali zajął 6. miejsce, a w sezonie 1987/88 dopiero 10., co po przegranych barażach oznaczało kolejny spadek do II ligi. W sezonie 1988/89 zespół zajął 3. miejsce, a w sezonie 1989/90 awansował do I ligi. W sezonie 1990/1991 Stal zajęła 5. miejsce w grupie B I ligi (tj. 13. miejsce w Polsce), a w sezonie 1991/1992 mielczanie uplasowali się na 7. miejscu w grupie B I ligi (15. miejsce) i zostali zdegradowani do II ligi.
Pogarszająca się sytuacja finansowa FKS PZL Stal spowodowała decyzję o wycofaniu drużyny piłki ręcznej z rozgrywek ligowych.

Działalność sekcji została wznowiona w 1996 roku w związku z czym zgłoszono drużynę do rozgrywek III-ligowych w sezonie 1996/1997.
19 maja 1997 roku odbyło się zebranie założycielskie nowego klubu – Stowarzyszenia Piłki Ręcznej „Stal”, który po zarejestrowaniu się 20 czerwca przejął wszystkich piłkarzy ręcznych i zgłosił drużynę do rozgrywek III ligi w sezonie 1997/1998.

Do 1997 roku bilans występów Stali w I lidze piłki ręcznej przedstawiał się następująco: 18 sezonów, 544 mecze, stosunek punktów – 504:584, różnica bramek: 12 281-12 618. Drużyna została Wicemistrzem Polski w 1975 roku, a w 1971 roku zdobyła Puchar Polski. Natomiast bilans występów w II lidze określało 5 sezonów, 172 mecze, stosunek punktów – 257:87 i różnica bramek: 4 753-4 076.



STOWARZYSZENIE PIŁKI RĘCZNEJ (SPR) „STAL” MIELEC, powstało w czerwcu 1997 r. z inicjatywy grupy byłych piłkarzy ręcznych „Stali” i sympatyków drużyny. Pierwszy zarząd stanowili: Ryszard Sieroń – prezes, Andrzej Leś – wiceprezes, Janusz Hoszowski – sekretarz oraz Jacek Nowak i Robert Zawada – członkowie. Udało się zebrać byłych zawodników „Stali” i dołączono kilku młodych, a funkcję trenera powierzono R. Zawadzie. Zespół ten wystartował w rozgrywkach III ligi małopolskiej w sezonie 1997/1998 i awansował do II ligi. Skład: Arkadiusz Kozioł, Marek Kania, Józef Mączka – bramkarze; w polu: Jan Basiak, Henryk Dobosz, Witold Skuciński, Dariusz Tyter, Paweł Ryś, Marcin Basiak, Tomasz Szwaja, Łukasz Sowa, Jacek Michalik, Jacek Nowak, Tomasz Kardyś, Paweł Pazdan, Paweł Korpanty, Andrzej Wesołowski i Daniel Sikorski. Równocześnie prowadzono szkolenie młodzieży.

ŹRÓDŁO: http://www.sprstal.mielec.pl/historia