Po przeszło 120 latach zaborów i odzyskaniu przez Polskę niepodległości społeczeństwo pragnęło organizować nowe życie w wyzwolonej już ojczyźnie. Wiosną 1923 roku z inicjatywy burmistrza Andrzeja Wimmera, Stanisława Ziemby, Władysława Iwańskiego, Stanisława Brudnika, Adolfa Engla i kilku innych osób założony został w Niepołomicach klub sportowy o nazwie „Niepołomianka”.
Niespełna tydzień później klub liczył już ponad 60 członków. Jego pierwszym prezesem został wybrany Władysław Iwański, skarbnikiem został Stanisław Brudnik, a kierownikiem drużyny – Stanisław Ziemba. Za pierwsze składki członkowskie zakupiono piłkę meczową w sklepie przy ulicy Grodzkiej w Krakowie.
Równocześnie w 1923 roku (prawdopodobnie dwa miesiące wcześniej) z inicjatywy społeczności żydowskiej Niepołomic powstał Żydowski Klub Sportowy, który przyjął nazwę „Puszcza”. Klub ten istniał do 1926 roku
i później zaprzestał działalności.
Zarówno Niepołomianka jak i Puszcza rozgrywały swoje mecze na boisku zbudowanym przez działaczy, na tzw. „łączkach” w dzielnicy Boryczów (dzisiaj teren Zakładów Drobiarskich).
Pierwsze historyczne spotkanie rozegrano latem 1923r. W meczu pomiędzy Ż.K.S „Puszcza” Niepołomice a K.S. „Niepołomianka” 6-1 wygrali piłkarze Puszczy. Zawodnicy na treningach spotykali się dwa razy w tygodniu. Zainteresowanych zajęciami było coraz więcej młodych ludzi nie tylko z samych Niepołomic, ale również z okolicznych wsi, m.in.: Podłęża, Staniątek, czy Zakrzowca.
W drugiej połowie września 1923 roku „na łączkach” rozegano kolejny mecz. Zawodnicy z połączonych niepołomickich klubów zmierzyli się z V Gimnazjum w Krakowie. Spotkanie zakończyło się porażką niepołomiczan 1:2. Późną jesienią rozegrany został jeszcze jeden mecz z udziałem niepołomickich klubów, w którym Z.K.S. „Puszcza” pokonała 3:2 K.S. „Niepołomiankę”.
W ostatni dzień 1923 roku w celu zdobycia środków finansowych na dalszą działalność sportową, K.S. „Niepołomianka” urządziła pierwszy po wojnie bal sylwestrowy w sali „Sokoła”. Całkowity dochód z zabawy został przeznaczony na zakup sprzętu sportowego.
Nabyto białe kostiumy z niebieskimi kołnierzykami i niebieskim mankietami.
W 1924 roku na zebraniu „Niepołomianki” prezesem wybrany został Jan Czubała. Pierwszy mecz w nowym roku reprezentacja obydwu klubów rozegrała w Kłaju 1:6 (bramkę dla Niepołomic zdobył K. Siwek). Przez cały rok 1924 obydwa niepołomickie kluby trenowały wspólnie i rozgrywały mecze ze sobą lub okolicznymi drużynami. Nowym prezesem „Niepołomianki” został w 1925 roku Jan Nowak, obejmując równocześnie funkcję trenera i kapitana drużyny. W 1925 roku roku drużyny wyjechały po raz pierwszy na mecz do Krakowa, gdzie doszło do meczu ze znanym już w kraju Rzemieślniczym Klubem Sportowym „Juvenia”. Niespodziewane zwycięstwo odnieśli goście wygrywając 3-1.
Wiosną 1926 roku przestaje istnieć definitywnie Żydowski Klub Sportowy „Puszcza”, a z połączenia obydwu klubów powstaje nowy Amatorski Klub Sportowy „Niepołomice”, który działa do 1930 r.
Inicjatorem fuzji był prawdopodobnie J. Szubert, a przez cały okres od 1926 do 1930 roku prezesem był Stanisław Brudnik. Nowy klub w czteroleciu rozegrał sporo spotkań towarzyskich z okolicznymi drużynami z : Bochni, Nowego Brzeska, Kłaja, a także Krakowa. Jednym z przeciwników w przegranym meczu 1:3 była kombinowana drużyna T. S. „Wisła”.
W 1929 roku na pozyskanym przez klub terenie buduje się nowe boisko (płyta do piłki nożnej, bieżnia, skocznie i rzutnie do lekkiej atletyki. Dzięki grupie entuzjastów: zawodników i grupy działaczy w 1928 roku zaczęła w A.K.S. Niepołomice działać sekcja lekkiej atletyki, która okazała się bardzo prężna. Pierwsze zawody lekkoatletyczne rozegrano w 1929 roku pomiędzy Niepołomicami a Bochnią, Tarnowem i Krakowem. Zawody przeprowadzono w 10 konkurencjach: biegach na : 100, 200, 400 i 5000 metrów, sztafecie 4 x 100 metrów, skoku w dal, skoku wzwyż, pchnięciu kulą, rzucie dyskiem i rzucie oszczepem.
Pod nazwą „Strzelec”
Z inspiracji Henryka Liechtensteina wiosną 1930 roku A.K.S. Niepołomice nawiązuje ścisłą współpracę ze Związkiem Strzeleckim i Klub przyjmuje nową nazwę K.S. „Strzelec” Niepołomice i wstępuje oficjalnie do Polskiego Związku Piłki Nożnej i zaczyna uczestniczyć w rozgrywkach o mistrzostwo klasy „C”. Już w 1931 roku klub był bardzo bliski awansu do klasy „B”, ale przegrał ostatni mecz sezonu z K.S. Wieliczanką 1:3. Zespół był w tym czasie ustabilizowany i zdyscyplinowany, pomimo że nie posiadał ani trenera ani prezesa. Wszystkie sprawy klubowe załatwiali komendanci Związku Strzeleckiego oraz nauczyciel Józef Dembowski wraz z małżonką Stefanią Dembowską.
Drużynie piłkarskiej z Niepołomic w latach międzywojennych do 1939 roku nigdy nie udało się wywalczyć awansu do klasy „B”.
W okresie międzywojennym w klubie działała aktywnie sekcja tenisa stołowego, która wprawdzie nie rozgrywała oficjalnych zawodów, ale gromadziła sporą ilość chętnych. Tenis stołowy był wówczas grą wybitnie rekreacyjną.
W mrocznych latach okupacji
Nadszedł rok 1939 – wybuch II wojny światowej. Przez sześć lat Polska znajdowała się pod okupacją hitlerowską, która przekreśliła cały dotychczasowy dorobek sportowy i zniweczyła wszystkie plany dalszego rozwoju. Okupant wydał bezwzględny zakaz prowadzenia wszelkich zajęć sportowych i rozgrywania zawodów. Pomimo to sporadycznie spotykano się na boiskach. Przez cały czas okupacji boisko na którym rozgrywane były mecze w ostatnich latach przed wojną było nieczynne. Drużyna niepołomicka w latach II wojny światowej rozegrała kilka spotkań towarzyskich m.in. w Kłaju, Stanisławicach i Prokocimiu. Nie odbywały się oficjalne mecze mistrzowskie, bowiem groziło to reperkusjami ze strony niemieckiego okupanta w postaci utraty zdrowia lub życia.
Najcięższą i nieodwracalną stratą byli sportowcy i działacze, którzy zginęli z rąk hitlerowców lub stracili zdrowie w obozach koncentracyjnych: W. Siwek, W. Lichtenstein, J. Kępa, K. Engel, K. Fonfara, S. Engel i M. Gaj.
Czas odbudowy
Po koszmarnych latach okupacji hitlerowskiej i oswobodzeniu Niepołomic w dniu 18 stycznia 1945 roku rozpoczął się nowy okres odbudowego życia społecznego. Po blisko sześciu latach niewoli młodzież jak i ludzie starsi odczuwali potrzebę reaktywowania również działalności sportowej w Niepołomicach. Powołany został do życia Klub Sportowy „Puszcza” będący kontynuacją tradycji klubu z okresu międzywojennego. Pierwszym powojennym prezesem klubu został Mieczysław Lewiński. Jesienią 1945 roku drużyna Puszczy rozgrywa pierwsze mecze towarzyskie. W styczniu 1946 roku drugim powojennym prezesem klubu zostaje T. Hasman, który pełnił tą funkcję do lutego 1947 roku czyli do zebrania sprawozdawczo-wyborczego. Wówczas to funkcję prezesa powierzono Zdzisławowi Słowikowi i sprawował ją do dnia 9 maja 1948 roku czyli do kolejnego nadzwyczajnego walnego zebrania.
W swojej blisko 90 – letniej historii „PUSZCZA” Niepołomice była klubem sportowym wielosekcyjnym. Niestety oprócz piłki nożnej, nie przetrwała żadna z nich próby czasu.
ŹRÓDŁO: http://www.puszcza-niepolomice.pl/pl/historia-klubu/