Bez wielkiego serca dla sportu i zaangażowania ludzi, mających największy wpływ na rozwój Górniczego Klubu Sportowego GKS „Górnik” Łęczna, jego 25- letnia historia nie zawierałaby aż tak dużych sukcesów, dzięki którym klub znany jest także poza granicami kraju. Największe z nich to zajęcie czwartego miejsca na Olimpiadzie w Atenach przez Krystiana Brzozowskiego, awans i rozgrywki drużyny piłkarskiej w ekstraklasie oraz bardzo szybka rozbudowa stadionu, liczącego obecnie 7500 miejsc siedzących.
Celem napisania pracy jest ukazanie fenomenu, jakim jest osiągnięcie przez klub, pochodzący z 20- tysięcznego miasteczka tak dużych sukcesów sportowych, podczas gdy obecnie kluby z takich miast jak Lublin, Bydgoszcz, czy Toruń mogą o nich jedynie marzyć. Na początku lat 90- tych, kiedy „Motor” Lublin opuścił grono pierwszoligowców, nikt nie przypuszczał, że honoru wschodniej Polski w piłce nożnej będzie bronił malutki klub z Łęcznej.
Praca składa się z trzech rozdziałów. Przedstawia powstanie, upadek i rozwój poszczególnych sekcji w łęczyńskim klubie sportowym, oraz udział zawodników i trenerów w osiąganych sukcesach opisany także za pomocą kilkunastu fotografii.
Bardzo dobrym źródłem klubowej historii są nazwane tu przeze mnie „Kroniką klubową” zapiski, wycinki z gazet i dokumenty gromadzone od ponad 25-ciu lat przez byłego zawodnika i trenera drugiej drużyny piłkarskiej, Sławomira Pogonowskiego. Zebrane materiały zawarte są w kilku księgach pełnych fotografii często pochodzących z prywatnych zbiorów.
Część informacji, zdobytych drogą mailową, pochodzi również od byłego trenera „Górnika” Łęczna, Edwarda Sochy, mieszkającego obecnie poza granicami kraju, a także z własnych zbiorów i spostrzeżeń zdobytych podczas kilkuletniej pracy na oficjalnej stronie internetowej klubu. Istotne znaczenie mają także informacje uzyskane od samych zawodników oraz pracowników klubu.
Powstanie klubu i poszczególnych sekcji sportowych.
GKS „Górnik” Łęczna powstał 20 września 1979 roku z inicjatywy pracowników Kombinatu Budownictwa Górniczego „Wschód”. Grupa byłych piłkarzy z różnych stron Polski (Zagłębie Miedziowe, Dolny i Górny Śląsk, Lubelszczyzna) postanowiła zorganizować drużynę piłki nożnej i zgłosić ją do rozgrywek ligowych.
W wyniku ogłoszonego wcześniej konkursu na nazwę klubu wśród załogi KGB i w „Kurierze Lubelskim” wpłynęło wiele pomysłów na jego przyszłą nazwę:
-GKS Górnik Łęczna,
-GKS 79 Łęczna,
-GKS Carbo Łęczna,
-GKS Wschód Łęczna,
-GKS Pionier Łęczna,
-GKS Bogdanka,
-GKS Carbonia Łęczna.
Podczas głosowania uczestnicy zebrania , czyli 35 członków założycieli i 4 zaproszonych gości zgodnie przyjęli nazwę Górniczy Klub Sportowy „Górnik” Łęczna. Na pierwszym zebraniu ustalono także projekt statutu i program działania nowo powstałego klubu, wybrano też pierwszy w historii klubu zarząd. W skład wybranego zarządu weszli m.in.: mgr inż. Włodzimierz Mięsowicz- prezes, mgr Jerzy Tryka- wiceprezes do spraw sportowych, mgr Stanisław Kołodziej- wiceprezes do spraw organizacyjnych, mgr inż. Edward Czarciński- wiceprezes do spraw inwestycyjnych, mgr Jan Bargenda- wiceprezes do spraw finansowych, Jan Kruk- wiceprezes do spraw wychowawczych.
Pierwszą utworzoną w klubie sekcją była piłka nożna. Zgłoszona do rozgrywek drużyna występowała w sezonie 1979/80 w lubelskiej klasie „B”. Pod wodzą trenera Andrzeja Zacharego zdobyła pierwsze miejsce awansując do klasy „A”. Kolejny rok to następny sukces drużyny- zajęte drugie miejsce premiowało drużynę awansem do klasy okręgowej.
W roku 1981 powstały w klubie dwie następne sekcje- zapasy i brydż sportowy. Inicjatorem powstania zapasów był Józef Piotrowski, były zawodnik, Mistrz Polski Juniorów. Początki sekcji były bardzo trudne: kłopoty z salą, brak maty, dojazdy na treningi. Z czasem sprowadzono matę z Dębicy, a trener i jednocześnie kierownik sekcji doskonalił swą wiedzę trenerską u późniejszego trenera kadr narodowych Polski i Tunezji, Jana Godlewskiego. Miejscem ćwiczeń dla młodych zapaśników stały się przyszkolne sale sportowe w SP nr 1, a przez następne dziesięć lat w SP nr 2 w Łęcznej, gdzie pracował oddany zapasom Jerzy Krupiński. Pierwsze sukcesy pojawiły się już 1,5 roku po powstaniu sekcji. Podczas eliminacji do Zawodów Przyjaźni w kategorii juniorów młodszych, które odbywały się w Kraśniku, pierwsze miejsce w wadze 45 kg zajął Wiesław Sękowski, a Robert Mileszczyk był trzeci w kategorii 87 kg. Pierwsze w mieście zawody zorganizowano 7 lutego 1983 r., był to turniej zapaśniczy młodzików, gdzie wychowankowie Józefa Piotrowskiego zajęli szereg czołowych lokat. W kwietniu rok później Mariusz Rudny wygrał we Włodawie makroregionalną rywalizację młodzików w kategorii 78 kilogramów. Do Józefa Piotrowskiego, jako szkoleniowiec dołączył Grzegorz Kulesza, do dziś pracujący w „Górniku”.
Pierwsza drużyna zapaśnicza Górnika Łęczna. Pierwszy z prawej założyciel sekcji i pierwszy trener Józef Piotrowski, drugi z lewej szkoleniowiec Grzegorz Kulesza, czwarty z lewej Mariusz Rudny, złoty medalista Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży, w drugiej połowie lat osiemdziesiątych czołowy polski zapaśnik w kategoriach młodzieżowych.
Największy wkład w powstanie brydża sportowego i jego rozwój mieli Jerzy Tryka - entuzjasta brydża, założyciel sekcji oraz Alina Dąbrowska, propagatorka tej dyscypliny w środowisku górniczym, aktywnie działająca w sekcji. Tu również nie było łatwo z przebiciem się. Drużyna została zgłoszona do rozgrywek na najniższym szczeblu, przez sekcję przewinęło się ok. 30 zawodników, zanim ustabilizował się skład. Sukcesy przyszły z biegiem lat.
Piłkarski sezon 1981/82 to występy drużyny w klasie okręgowej. „Górnik” zajął w lidze szóste miejsce, chociaż aspiracje były dużo większe. Identyczna sytuacja powtórzyła się w następnym sezonie, kiedy teoretycznie pewny awans do 3 ligi wyślizgnął się Górnikowi z rąk w ostatniej minucie meczu na rzecz Stali Poniatowa. W roku 1983 nastąpiła reorganizacja ligi. „Górnik” znalazł się w międzyokręgowej lidze lubelsko-zamojskiej.
Po dobrych występach drużyny zajął pierwsze miejsce w grupie, ale mimo wszystko nie dało to zespołowi tak oczekiwanego awansu. Druga w tabeli Stal Kraśnik uzyskała taki sam dorobek punktowy, jednak w klasyfikacji końcowej liczył się bilans spotkań obu drużyn, który był identyczny. Całą sprawę rozstrzygnął PZPN wyznaczając spotkanie barażowe. 5 sierpnia 1984 roku po pewnym zwycięstwie 3:0 „Górnik” Łęczna świętował pierwszy w historii awans do 3 ligi. W kolejnym roku była szansa podtrzymania dobrej passy i awansowania do 2 ligi rozgrywek, jednak lepszym zespołem okazała się drużyna Broni Radom, po roku przerwy powracająca w szeregi drugoligowców. Górnik w tym dobrym dla siebie okresie występował pod wodzą trenerów Edwarda Sochy i Jerzego Dumbala. Następny sezon 1985/86 nie był już tak pomyślny jak poprzednie. Zespół zajął dopiero 10 pozycję w tabeli.
W 1986 roku powstała sekcja piłki siatkowej. W pierwszych latach istnienia zespół krystalizował się a zajęte drugie miejsce w lidze regionalnej pozwalało drużynie walczyć o 2 ligę w meczach barażowych. Niestety po porażkach z „Bzurą” Ozorków i „Nadnarewianką” Pułtusk szanse na awans należało odłożyć na inny termin.
Brydż sportowy zaczął święcić triumfy na przełomie 1986/87 roku, kiedy to drużyna awansowała do ligi okręgowej (odpowiednik 3 ligi). W Mistrzostwach Polski w Głogowie nasza para Jacek Śliwa i Jerzy Zienkiewicz zdobyła tytuł wicemistrzowski. Inna para klubowa Zbigniew Dmitruk i Jarosław Kaczorowski zdobyła drugie miejsce w klasyfikacji Grand Prix Lubelszczyzny, obejmującej ważniejsze turnieje regionalne.
Sezon piłkarski 1986/87 to kolejna walka piłkarzy GKS o wejście do drugiej ligi. Niestety prowadzony przez G. Bakalarczyka zespół przegrał w tej walce z „Błękitnymi” Kielce zajmując drugą lokatę.
Rok 1987 był bardzo pomyślny dla zapaśników „Górnika”. W Ogólnopolskim Turnieju Przyjaźni w Namysłowie zajęli trzecie miejsce drużynowo a Mariusz Rudny i Jerzy Kościuk zwyciężyli w swoich kategoriach wagowych. Trzecie miejsce w tym turnieju wywalczył Jacek Młodzianowski. W lipcu tego roku zapaśnicy startowali w Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży zajmując piąte miejsce w ogólnej klasyfikacji. Indywidualnie zawodnicy zdobyli dwa złote medale (Jerzy Kościuk i Mariusz Rudny) oraz dwa czwarte miejsca (Jacek Młodzianowski i Wojciech Bosek). Jesienią tego roku drużyna „Górnika” spotkała się w dwumeczu z bułgarską drużyną z Dymitrowgradu zwyciężając rywala dwukrotnie w Bułgarii i w Łęcznej. W Mistrzostwach Krajów Socjalistycznych Mariusz Rudny zajął piątą lokatę. Sukcesy zapaśników „Górnika” nie uszły uwadze selekcjonerów i trzech z nich: Jerzego Kościuka, Mariusza Rudnego i Jacka Młodzianowskiego powołano do kadry narodowej.
Dla brydża sportowego ten rok także stał się przełomowym momentem w działalności sekcji. Po rozwiązaniu sekcji brydża w AZS Lublin, do grona dotychczasowych zawodników doszło pięciu przedstawicieli lubelskiego klubu. Zawodnicy okazali się bardzo istotnym wzmocnieniem. W jednej z najbardziej prestiżowych imprez krajowych - Międzynarodowym Kongresie Zakopiańskim Górnik zajął 4 miejsce. W innych zawodach podobnej rangi - Mitingu Campingowym w Sławie Śląskiej, w stawce 80 drużyn zespół zajął bardzo dobrą ósmą lokatę. Jacek Baka i Andrzej Koziejowski zajęli 12 pozycję w finale Mistrzostw Polski. Podsumowaniem dobrej gry było zajęcie 3 miejsca w lidze, co gwarantowało udział drużyny w barażach o wejście do 2 ligi. W dwustopniowych eliminacjach - w Krakowie i Bytomiu gracze „Górnika” uzyskali pierwsze lokaty i zarazem pierwszy w historii awans do 2 ligi.
Sezon piłkarski 1987/88 był najbardziej udany dla zawodników „Górnika” z dotychczas rozegranych. Przez cały okres rozgrywek drużyna toczyła boje z zespołami kieleckimi, „Koroną” i „Granatem”, do ostatniej kolejki spotkań nie było wiadomo kto z tej walki wyjdzie zwycięsko. Wygrana Górnika 2:0 w Nowej Dębie (Korona wygrała 3:1 ze Stalą w Poniatowej) dała pierwszy w historii awans do 2 ligi. Był to sukces tak piłkarzy jak i trenerów, którzy zdecydowanie przyczynili się do tego osiągnięcia. Grzegorz Bakalarczyk i Jerzy Dumbal zrezygnowali jednak z dotychczasowych a na ich miejsce powołano Sylwestra Czernickiego, szkoleniowca „Sygnału” Lublin. Drużynie „Górnika” nie wiodło się w rozgrywkach. Zbyt mała ilość zdobytych punktów i zajęcie ostatniego miejsca w tabeli zmusiły zarząd klubu do rezygnacji z usług dotychczasowego trenera. Funkcję tę ponownie powierzono G. Bakalarczykowi. Zespół w ciągu sezonu sprawił kilka niespodzianek (wygrana 1:0 ze „Stalą” Stalowa Wola na wyjeździe, remis 0:0 z „Zagłębiem” w Sosnowcu, 0:0 z „Lechią” Gdańsk). Ostatecznie jednak „Górnik” zajął 15 miejsce w tabeli, które degradowało klub ponownie do 3 ligi.
Pierwszy sezon brydżystów GKS w drugiej lidze (1987/88) zakładał za swój główny cel utrzymanie się w tej klasie rozgrywek. Zadanie było trudne, ponieważ przeciwnikami były silne drużyny z takich miast jak Warszawa czy Łódź. Rozgrywki dostarczyły wielu emocji a zajęte ostatecznie 7 miejsce gwarantowało start w tej samej klasie rozgrywkowej w przyszłym sezonie.
Dobre występy zapaśnika GKS-u Leszka Czarnaty były przyczyną powołania go do kadry Polski. Zawodnik zwyciężył m.in. w Turnieju Nadziei Olimpijskich w Krapkowicach. Na ogólnopolskim turnieju zapaśniczym w Zduńskiej Woli również nie miał sobie równych, zaś uzyskane trzecie miejsce podczas ogólnopolskiego turnieju Polskiego Związku Zapaśniczego jest wynikiem tak ciężkiej pracy zawodnika jak również fachowej pracy szkoleniowej Grzegorza Kuleszy.
Sezon 1988/89 był bardzo udany dla siatkarzy Górnika. Najpierw wygrali ligę regionalną, tracąc w 18 meczach zaledwie jednego seta i zdobywając tym samym prawo gry w barażach o wejście do 2 ligi. Następnie na turnieju z okazji Dnia Włókniarza w Ozorkowie nie mieli sobie równych zajmując ostatecznie pierwsze miejsce. W końcu na turnieju barażowym w Warszawie po zwycięstwach nad Stalą Sanok i Budowlanymi Łask przypieczętowali udany rok pierwszym w historii klubu awansem do 2 ligi rozgrywek. Podstawowymi zawodnikami w tamtym okresie byli: Jacek Kaczmarek, Zbigniew Bartkiewicz, Mariusz Semeniuk, Andrzej Guz, Mirosław Tomas, Bronisław Wiśniewskii Krzysztof Kurys, oraz Radosław Kiernoz, Krzysztof Wójcik i Piotr Wójcik. Z trenerem Jerzym Miszczukiem współpracował Andrzej Welcz, a kierownikiem drużyny był wtedy Ryszard Wójcik. Na turnieju seniorów z okazji „Dnia Włókniarza” w Ozorkowie nie mieli sobie równych zajmując ostatecznie pierwsze miejsce. Tuż po zakończeniu rozgrywek ligi regionalnej cztery czołowe zespoły: „Górnik” Łęczna, AZS Biała Podlaska, „Czarni” II Radom i „Gwardia” Chełm rozgrywały cztery turnieje w każdym z wymienionych miast. Walka toczyła się o dwie pierwsze lokaty, które premiowały prawem do gry w barażach o wejście do II ligi rozgrywek.
Górnik Łęczna 56 pkt 80:13
AZS Biała Podlaska 49 pkt 63:48
Czarni II Radom 46 pkt 57:55
Gwardia Chełm 46 pkt 52:53
Tabela końcowa rozgrywek o baraże do II ligi
W dniach 14-16 kwietnia 1989 r. w Warszawie odbył się turniej barażowy o wejście do II ligi. Zwycięstwa ze „Stalą” Sanok 3:0 i „Budowlanymi” Łaski 3:1 zapewniły siatkarzom GKS pierwszy w historii tej dyscypliny awans do drugiej ligi. W czterosekcyjnym klubie znalazła się trzecia (obok brydżystów i piłkarzy) drugoligowa drużyna.
W tym samym sezonie brydżyści już z dużo większym bagażem doświadczeń weszli w drugoligowe rozgrywki. Pozyskani ze „Startu” Lublin Krzysztof Czul i Andrzej Kozak stanowili znaczne wzmocnienie składu drużyny. Potwierdziło się to osiągniętymi dobrymi wynikami i pewnym szóstym miejscem w końcowej klasyfikacji zespołów.
Rewolucją można nazwać sytuację jaka miała miejsce w roku 1989 w polskiej piłce nożnej. PZPN zdecydował się na eksperymentalną reorganizację ligi doprowadzając do przebudowy dotychczasowej jej struktury. Istniała więc dalej 1 liga, powstała zaś jedna grupa 2 ligi (do tej pory były dwie grupy) oraz cztery grupy 3 ligi (do tego momentu było ich osiem). Górnik” znalazł się w grupie krakowsko - krośnieńsko - rzeszowsko - kielecko - radomsko - zamojsko - lubelskiej razem z 19 innymi zespołami. W pierwszej turze rozgrywek drużyna zajęła w tabeli 4 miejsce, niestety runda rewanżowa nie była już tak udana i ostatecznie dała górniczej jedenastce 9 pozycję. W sezonie tym nastąpiła zmiana na stanowisku trenera. Obowiązki dotychczasowego szkoleniowca G. Bakalarczyka przejął Ryszard Szych.
Bardzo udanie wystartowali siatkarze GKS, debiutujący na przełomie 1989/90 roku w gronie drugoligowców. Dobre występy zawodników mogły zaowocować awansem do ekstraklasy jednak kilka przegranych spotkań w końcówce sezonu zaprzepaściło tę szansę. Ostatecznie drużyna zajęła 4 lokatę i opuściła 2 ligę. Oczywiście pozycja ta dawała pewne miejsce w grupie i gwarantowała starty w następnym sezonie lecz zupełnie inne względy zadecydowały o wycofaniu z rozgrywek tego zespołu. Trudna sytuacja finansowa klubu, wysokie koszty utrzymania sekcji oraz brak odpowiedniej hali do rozgrywania spotkań ligowych na terenie Łęcznej sprawiły, że zarząd klubu podjął decyzję o zawieszeniu na czas nieokreślony jej działalności.
Ten rok można nazwać „czarnym” w dotychczasowej działalności klubu. Po wycofaniu z rozgrywek siatkarzy przyszła kolej na brydżystów. Nie dane im było dokończyć trzeciego z kolei drugoligowego sezonu, chociaż miał on być (według zawodników) dużo pomyślniejszy od poprzednich i bardziej wymierny w wynikach. Okazało się jednak, że klubu nie stać na posiadanie i tej sekcji, podjęto decyzję o zaprzestaniu jej działalności.
Kłopoty nie ominęły także piłkarzy. Tuż przed wznowieniem trzecioligowych rozgrywek w sezonie 1990/91 zostali oni poinformowani o konieczności podjęcia pracy w KWK „Bogdanka”. Po tej decyzji wielu z dotychczasowo grających zawodników zrezygnowało z kontynuowania kariery w tym klubie i starało się o znalezienie nowych pracodawców. Ci, którzy zdecydowali się na pozostanie w klubie musieli pójść do pracy w kopalni, po jej skończeniu jechali na trening a w dni wolne grali mecze ligowe. Odejście ponad połowy zawodników z podstawowego składu jak i nowo zaistniałe warunki sprawiły, że odbiło się to na osiąganych przez zespół wynikach. Drużyna zajęła w rozgrywkach ósmą lokatę.
Zapaśnicy w tym okresie osiągali dobre wyniki na różnego rodzaju turniejach. Podczas ogólnopolskiego turnieju im. K. Kozyrskiego zawodnicy Górnika zajęli pięć czołowych lokat w swoich kategoriach (M. Łuczkiewicz, R. Orysz, A.K. Bosiowie, M. Weremko), zaś drużynowo znaleźli się na wysokim, drugim miejscu. W międzynarodowym turnieju juniorów Leszek Czarnata zdobył pierwsze miejsce, podczas indywidualnych Mistrzostw Polski Juniorów Stanisław Tkacz zajął 6 pozycję natomiast w eliminacjach makroregionu do Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży zawodnicy Górnika uzyskali czołowe lokaty: Leszek Czarnata 1, Krzysztof Boś 2, a Tomasz Włodarczyk 3 miejsce.
źródło: http://www.gornik-leczna.com/readarticle.php?article_id=9